Σε θολά νερά μη ψαρεύεις...
καθάριος απ την πηγή να αναβλύζεις...
ούτε με τον βοριά...
ούτε με τον νοτιά...
άνεμοι περαστικοί είναι...
εσύ ,πολύτιμος σαν διαμάντι...
με τον εαυτό σου σύμμαχος να μένεις
Από μικρό με τρόμαζαν...
πυροτεχνήματα και χειροκροτήματα.
Τις Αναστάσεις έφευγα...
πρίν το Χριστός Ανέστη...
και μπράβο σαν μου λέγανε έσκυβα το κεφάλι.
Εξήγηση δεν έδωσα ποτέ...
και ούτε που ζητούσα.
Και αν προσφέρθηκαν...
ώμοι για να γείρει...
και αν προσφέρθηκαν αγκαλιές...
να τον ζεστάνουν...
δεν τις δέχτηκε.
Ισως ήταν η αξιοπρέπεια,..
ίσως η περηφάνεια....
ήθελε μονάχος, πρώτα γερά...
στα πόδια του να πατήσει...
και ας τον έλεγαν σκληρό.
Ηταν άνθρωπος της προσφοράς.
Τα καψουροτράγουδα...
σε θέλουν να πονάς, να πίνεις και να βρίζεις...
στα καψουροτράγουδα...
πάντα φταίει ο άλλος...
με τα καψόυροτράγουδα στο τέλος μισείς τον εαυτό σου...
πίσω απ τα καψουροτράγουδα...
υπάρχει βιομηχανία εκμετάλλευσης του πόνου.
Τι ακούνε κι αυτά τα παγκάκια...
πόσα μυστικά...
πόσα ερωτόλογα..
πόσους καβγάδες...
και πόσες καταστροφές αντέχουν...
κι αυτά πάντα πρόθυμα...
να προσφέρουν ξεκούραση...
σε κάθε διαβάτη..
Λες...
και το ίδιο εργοστάσιο...
τους έχει βγάλει.
Το ίδιο ντύσιμο...
η ίδια ψεύτικη ευγένεια
το ίδιο ψεύτικο χαμόγελο...
και όλα αυτά...
μέχρι να σου πουλήσουν...
τα σκατά για χρυσάφι.
Και θάρθει κάποιος να σου πει...
"σου τάλεγα εγώ μα εσύ δεν άκουγες"
γύρνα την πλάτη σου και φύγε μακριά του...
και κάποιος στη δύσκολη στιγμή σου θα σου πει...
"και τώρα τι θα κάνεις;"
γύρνα την πλάτη σου και φύγε μακριά του.
Δεν ήταν πολυταξιδευμένος...
μήτε πολυδιαβασμένος...
υπήρξε μελετητής του εαυτού του...
γνώριζε όλα τα παιχνίδια της ζωης...
και μπορούσε να τα παίξει καλά αν ήθελε...
δεν θέλησε να σπαταληθεί...
αποσύρθηκε στη σιωπή...
για να φτάσει ψηλότερα.