ΓΥΜΝΗ ΨΥΧΗ...ΛΟΓΙΑ ΝΤΥΜΕΝΑ...
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΩΝΕΣ ΑΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ...
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
![[Ali+Hashemi+Shahraki+(Iran).jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiQOVHU53fKvr0iAg8hdPH68zNlcDk7DRNU8XDrJu9iwwbHbbyeWRZ8zzBbq89mnPSS3dh-SoE7D9uVRrBTVw12TGgdXDeXcFFj0o5QPOwSjKuQlG8jctW-BVdH85C4xMo-ZA-Z_wiRrw/s1600/Ali+Hashemi+Shahraki+(Iran).jpg)
Εμείς οι λίγοι
Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι
τρελλοί της γής
με τη φλογισμένη καρδιά
και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές
και οι τραγικοί εραστές.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του άπειρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ'όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι
κι οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο
και δεν είμαστε τίποτα απ'αυτόν τον κόσμο.
Οι μέρες μας είναι μιά πυρκαγιά
κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο.
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.
Γιώργος Μακρής
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010
Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Παλι ακουσα... τα λογια μου... να με υπερασπιζονται... και τρομαξα. Κι εγω που νομιζα... πως αυτο ηταν υποθεση... των κατηγορουμενων.
-
Μπηκα στην παρεα τους... κοιτουσαν παραξενα... σα να ρωτουσαν"τι ρολο παιζει αυτος;" τους καθησυχασα... δεν θελω να αγορασω τιποτ...
-
Και οταν συναντησουμε... καποιον ανθρωπο συνεργασιμο... και πραο... απαξιωτικα τον αποκαλουμε"καλο ανθρωπακι"... γιατι συνηθι...
-
ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ... ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΕΓΕΙΡΕ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ. ΤΟ ΑΓΓΙΞΑ... ΤΟ ΦΙΛΗΣΑ... ΤΟ ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΣΑ... ΚΙ' ΕΚΕΙΝΟ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΑ. -
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΕΤΡΑ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Α Γ Α Π Η.
-
Και έγιναν τα μπαλκόνια οι αυλές μας, μα πάντα θα λείπει η μυρωδιά από το χώμα και τα ψηλά τα δένδρα.
-
Και προσεχε! εσυ που χρονια εζησες παρεα με την σιωπη σου... οταν μια μερα η γλωσσα σου λυθει... ισως θρασυς να γινεις. Και προσεχε... ...
-
Το ξερω... σ αφησαμε ξωπισω... συγχωρεσε μας ομως... φωτια ειχαμε στη ψυχη... και ανεμο στα ποδια... δεν αντεχαμε αλλο φυλακη... θλιψ...
-
Αποψε μη βαλεις τα καλα σου. Φορεσε τη μαυρη σου ψυχη... και το πικρο χαμογελο σου... και ελα να με βρεις. Τιποτα δεν εψαχναν στον κοσμ... -
Ιχνος βιας δεν εβρισκες εντος του. Τις νυχτες ξεθαβε την ψυχη του... απ τα ερειπια περασμενων χρονων. ...γονεις... ...δασκαλοι... ...κ...
