Η σιωπη...

Η σιωπη...
οχι αυτη που απο φοβο γεννιεται...
μητε απο αγνοια...
μα απο βαθυ σεβασμο στην υπαρξη...
στεκει εκει ψηλα...
παιδι της αυταρκειας ειναι...
φιλη της δικαιοσυνης...
δεν ζηταει...
δεν περιμενει...
υπομενει...
δεν εντυπωσιαζει...
μητε εντυπωσιαζεται...
αθορυβα και ακριβα τα λογια της...
τον δρομο δειχνουν.

Σαν ερθει η ωρα...

Σαν ερθει η ωρα...
και την γλυκια κουραση νιωσεις της ζωης...
τα λογια των ανθρωπων ομοια σου μοιαζουν...
ρουχα φθαρμενα σου θυμιζουν και παλια...
  εχεις ξεφυγει απ τις χαρες...
και οι λυπες δεν σε πιανουν...
την φυση αρχισες ν αγαπας...
και μεσα της θες να περπατησεις...
το μονοπατι του εαυτου σου ειναι αυτο...
που δυσκολα το βρηκες.