Δεν ειναι...

Δεν ειναι...
στις αποστασεις τα ταξιδια...
ουτε στα σ αγαπω...
κρυβεται η αγαπη.
Τα ομορφοτερα τοπια μες την ψυχη σου ειναι...
πολυ αγαπηθηκες...
κι ας μην σου τοχει πει κανεις.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αλλάζει το βλέμμα...

Αλλάζει το βλέμμα...
όταν απο τα εξω...
προς τα μεσα στραφει.
Γίνεται αδιαφορο,γαληνιο και αθωο.

Θαυμαζες...

Θαυμαζες τα θαυμαστικα...
μα ποσο μετανιωσες...
που δεν ερωτευτηκες τα ερωτηματικα.

και μετα;

Η πρωτη εντυπωση σου λενε πως μετραει!
και μετα;
η δευτερη...
και μετα;
η τριτη...
και μετα;
γινεσαι ο αλλος;

Ο χρονος... ειναι δρομος...

Ο χρονος...
ειναι δρομος...
εμεις τρεχουμε ασθμαινοντας πανω του...
κι αυτος ακινητος και ηρεμος...
γελωντας μας κοιταζει.

Να φανερωθω...

Να φανερωθω...
να φανερωθεις...
και ετσι ολοφωτοι...
αναμεσα στ αστερια...
φως στις πληγες να ριχνουμε...
και οι σβησμενες μας ψυχες ν αναβουν...
τα βηματα μου να φορας...
κι εγω φορωντας την ψυχη σου...
σωπαινοντας να προχωραμε.

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΟΥ...

Μη δινεις βαρος στις πραξεις σου...
οσο σπουδαιες και να ειναι,
Να τις κοιταζεις με αδιαφορια.
Γιατι αν δωσεις βαρος..μια μερα θα σε πλακωσουν

ΧΑΜΕΝΑ ΘΕΛΩ...

Με ενα μη...
με ενα πρεπει...
με ενα θα δουμε...
με ενα τα λεμε...
με ενα ισως...
με ενα μπορει...
με ενα μαλλον...
με ενα δεν εχω χρονο...
τα χρονια πληγωσαμε.
Ψυθιρισε το τραγουδι...
των χαμενων σου θελω!

συνηθεια ...

Μη μ ακολουθησεις...
θα βαρεθεις!
Την συνηθεια αρχισα να αγαπαω.
Οι συναναστροφες με τους πολλους...
μοναχα απ τον εαυτο σου, και απο το νοημα σε βγαζουν.
Αγαπωντας την συνηθεια της καθημερινοτητας...
αγαπας τον εαυτο σου...
αγαπας την αιωνιοτητα.

Μονο δεκανικια...

Δεν υπαρχει χιουμορ...
δεν υπαρχει σοβαροτητα...
δεν υπαρχει ελαφροτητα.
Μονο δεκανικια υπαρχουν...
που σε υποβασταζουν.

Δεν ειναι...

Δεν ειναι...
που μικρυνε η πολη...
ειναι εμεις...
που μεγαλωνουμε...
και καθε τι που ζουμε...μικρο φανταζει...
κατι μας θυμιζει...
και μελαγχολουμε.

σωστο και λαθος.

Γνωριζουμε το σωστο...
μα επιλεγουμε το λαθος...
σαν το σωστο να ειναι το τελος...και δεν το θελουμε...
ενω το λαθος εχει μια συνεχεια...
σα να θελουμε να ξεχωριζουμε...
να δινουμε τροφη στο εγω μας...
και σαν νικητες να επιστρεφουμε...
κανοντας στο τελος το σωστο.

Η σοβαροτητα...

Η σοβαροτητα...
με παιδι μοιαζει...
που δεν επαιξε ποτε του.

Οι ανθρωποι δεν εχουν αναγκη απο συναισθηματικες φορτισεις.Οι συναισθηματικες φορτισεις, οδηγουν σε αδιεξοδα, ενοχικες καταστασεις και ανελευθερια.

Ελα...

Ελα αγαπη μου...
στον αναπαυτικο να καθησουμε καναπε μας...
την τηλεοραση ν ανοιξουμε...
τους προσφυγες να δουμε...
ουρες ατελειωτες να σχηματιζουνε...
για ενα ξεροκομματο...
Ελα αγαπη μου...
με ορκους αιωνιας αγαπης...
να αποβλακωθουμε.

Οποιος δεν προστατευει τον εαυτο του θα καταστραφει.Οποιος το μονο που εμαθε ειναι να προστατευει τον εαυτο του θα γουρουνοποιηθει.

Αυτα που σε κανουν να ξεχωριζεις...ειναι αυτα που οι αλλοι μισουν σε σενα... εσυ να προχωρας.

γευση πολεμου...

Τα λογια μας...
γευση πολεμου εχουν...
Εμεις και οι Αλλοι.

Και αν...

Και αν ξοδευτηκες...
και αν απορριφθηκες...
και αν πονεσες...
δεν ηταν ξοδεμα...
δεν ηταν απορριψη...
δεν ηταν πονος...
ηταν η μαθηση που παραμονευε...
Ανθρωπο να σε κανει.
Τωρα...
μονο ο σεβασμος και η αγαπη ειναι για σενα.
Δεν εισαι για τα ευκολα...
δεν εισαι για τα ευπεπτα...
τον εαυτο σου απλωσες και εκανες ειρηνη...
Ανατολη με Δυση.