Καληνυχτα μου ειπες... σου ειπα κι εγω...
θαλπωρη τριγυρω... την ξωπορτα σφαλισαμε... κι αφησαμε απεξω...
τοσους και τοσους... που μια κακη νυχτα θα περασουν.
Με τι ασχολειστε; ρωτησε η παρδαλη Κυρια.
Εισπνεω ... φοβους...εκπνεω υποταγες... και γραφω ποιηματακια να
ξορκισω την μιζερια... απαντησε ο Κυριος. Α!...μαλιστα ειπε η
παρδαλη κυρια και εφυγε. Η υποθεση δεν μυριζε χρημα.
Μοναξιες ειμαστε...καπου καπου
φοραμε... το στενο ενδυμα κοινωνικων συναναστροφων... τις
νυχτες στα καταφυγια μας... βιαστικα το πεταμε... για να
φορεσουμε και παλι την σιωπη μας... να γινουμε ωριμοι ουσιαστικοι
και γεματοι.
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012
Επεμβαση θεου δεν βλεπω... μητεκαι
εωσφορου... ανθρωπου χερι βλεπω μοναχα... τα ρουχα σου θεε μου να φορα... τον εωσφορο ναχει στην κα ρδια...πολυ καλα κρυμμενο.
ΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΚΡΙΒΟΣ... ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΘΗΝΕΙΑ
ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ... ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ...
ΤΟΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥ ΠΟΥ ΠΟΝΕΣΕ... ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕ... ΧΛΕΥΗ
ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑΜΕ... ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΓΑΠΗ... ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ... ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ... ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ... ΙΣΩΣ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ... ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΧΑΔΙ... ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΑΜΕ
ΠΟΤΕ... ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ... ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΛΑΧΤΑΡΟΥΣΕ.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΑΤΩΣΟΥΜΕ... ΓΙΑΤΡΕΙΑ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ
ΝΑ ΒΡΟΥΝΕ. ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΝΑ ΧΑΘΟΥΜΕ ΕΠΡΕΠΕ... ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΝΑ
ΓΙΝΟΥΜΕ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΙΣΗΣΟΥΜΕ... ΑΓΑΠΗ ΤΩΡΑ ΝΑ ΛΑΧΤΑΡΑΜΕ. ΝΑ
ΓΚΡΕΜΙΣΤΟΥΜΕ ΕΠΡΕΠΕ... ΜΕ ΑΚΡΙΒΑ ΥΛΙΚΑ ΕΑΥΤΟ ΝΑ ΞΑΝΑΧΤΙΣΟΥΜΕ.
ΠΟΣΑ ΟΜΟΡΦΑ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΛΟΓΙΑ...
ΟΤΑΝ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΕ ΚΥΚΛΩΣΕ.
ΓΙΑ ΠΟΣΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΑ...
ΟΤΑΝ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΕΝΟΙΩΣΑ.
ΠΟΣΕΣ ΓΛΥΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ...
ΕΒΑΛΕ Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ.
ΚΙ ΕΣΥ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΕΣ.
ΜΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ...
ΞΕΝΟΣ ΞΥΠΝΗΣΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ...
ΚΑΙ ΣΑΝ ΚΛΕΦΤΗΣ ΕΦΥΓΑ.
ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ...
ΛΙΓΟ ΗΣΥΧΑΖΕΙ...
ΜΕΤΑ ΑΝΑΖΗΤΑ...
ΔΥΝΑΜΗ ΨΑΧΝΕΙ...
ΕΥΚΟΛΑ ΔΕΝ ΣΤΕΡΙΩΝΕΙ.
ΤΟ ΞΕΡΩ Σ ΑΦΗΣΑΜΕ ΞΩΠΙΣΩ...
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΑΣ
ΟΜΩΣ.
ΦΩΤΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗ ΨΥΧΗ...
ΚΑΙ ΑΝΕΜΟ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ...
ΔΕΝ
ΑΝΤΕΧΑΜΕ ΑΛΛΟ ΦΥΛΑΚΗ...
ΘΛΙΨΗ...ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ...ΤΡΥΠΙΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ...ΨΕΜΜΑ.
ΤΡΕΞΑΜΕ ΣΕ ΤΟΠΟ ΜΑΚΡΙΝΟ...
ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΣΙΩΠΗ ΟΜΟΡΦΑ ΜΙΛΟΥΣΕ...
ΚΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ...
ΕΠΑΙΖΑΝ Τ ΑΣΤΡΑ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΧΟΡΕΥΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ... ...
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΗΤΑΝ ΓΕΛΑΣΤΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΟΡΤΗ
ΤΡΙΓΥΡΩ...
ΠΟΤΑΜΙ ΕΜΟΙΑΖΕ Η ΖΩΗ...
ΚΥΛΟΥΣΕ...
ΠΡΟΣΠΕΡΝΟΥΣΕ.
ΤΣΙΜΠΟΛΟΓΙΣΕΣ ΑΠΟ ΔΩ... ΤΣΙΜΠΟΛΟΓΙΣΕΣ ΑΠΟ
ΚΕΙ... ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕΣ... ΕΚΑΝΕΣ ΒΟΛΙΚΟΥΣ
ΦΙΛΟΥΣ... ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ...ΠΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΑΛΗΘΕΙΕΣ... ΑΝΩΔΥΝΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ΕΖΗΣΕΣ...
ΚΛΕΙΣΤΗΚΕΣ ΣΤΟ ΟΧΥΡΟ ΣΟΥ... ΑΡΧΙΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ... ΚΑΙ ΟΛΑ
ΑΥΤΑ ΖΩΗ ΤΑ ΕΙΠΕΣ. ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΜΙΛΑΣ;
Η ερωτηση προβλεψιμη. Τι κανεις...ολα καλα; προβλεψιμη και η απαντηση... ολα καλα... εσυ; και παντα με πλατες γυρισμενες να φευγουμε... προβλεψιμη και η μοναξια μας.κ.ρ