Οι ανθρωποι δεν εχουν αναγκη απο συναισθηματικες φορτισεις.Οι συναισθηματικες φορτισεις, οδηγουν σε αδιεξοδα, ενοχικες καταστασεις και ανελευθερια.

Ελα...

Ελα αγαπη μου...
στον αναπαυτικο να καθησουμε καναπε μας...
την τηλεοραση ν ανοιξουμε...
τους προσφυγες να δουμε...
ουρες ατελειωτες να σχηματιζουνε...
για ενα ξεροκομματο...
Ελα αγαπη μου...
με ορκους αιωνιας αγαπης...
να αποβλακωθουμε.

Οποιος δεν προστατευει τον εαυτο του θα καταστραφει.Οποιος το μονο που εμαθε ειναι να προστατευει τον εαυτο του θα γουρουνοποιηθει.

Αυτα που σε κανουν να ξεχωριζεις...ειναι αυτα που οι αλλοι μισουν σε σενα... εσυ να προχωρας.

γευση πολεμου...

Τα λογια μας...
γευση πολεμου εχουν...
Εμεις και οι Αλλοι.

Και αν...

Και αν ξοδευτηκες...
και αν απορριφθηκες...
και αν πονεσες...
δεν ηταν ξοδεμα...
δεν ηταν απορριψη...
δεν ηταν πονος...
ηταν η μαθηση που παραμονευε...
Ανθρωπο να σε κανει.
Τωρα...
μονο ο σεβασμος και η αγαπη ειναι για σενα.
Δεν εισαι για τα ευκολα...
δεν εισαι για τα ευπεπτα...
τον εαυτο σου απλωσες και εκανες ειρηνη...
Ανατολη με Δυση.

Και οσα...

Και οσα...
με κοπους κατακτας...
μια ρυτιδα στο προσωπο...
ενα τραυμα στην ψυχη...
και μια γευση ηττας...
θα σου αφηνουν.

το βαρος...

Το βαρος που μου αναλογει...
προσπαθω να κουβαλησω.
Αυτο ειναι ολο!
Ο καθενας μπορει να κουβαλησει...
μονο το βαρος που του αναλογει...
ουτε γραμμαριο παραπανω.

καλυτερα...

Να πας που;
να πεις τι;
με ποιους;
για ποιο λογο;
καλυτερα...
σκοτωσε τον χρονο...
μεσα στο σπιτι σου,
ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΑ.

Τα καλπικα...

Τα καλπικα...
δεν ειναι δυσκολο ν αναγνωρισεις.
Αρκει...
να στεκεις μακρια...
απο συμφεροντα και φιλοδοξιες...
και το βλεμμα καθαριζει.

Ποναει η ψυχη...

Αλλο να μιλας χωρις να νιωθεις...
αλλο σωπαινοντας να νιωθεις.
Ποναει η ψυχη...
σαν καταφερει να περπατησει...
στα βαθη της ψυχης του αλλου...
μα ειναι πονος λυτρωτικος.
Εμεις...
στα αβαθη νερα πνιγηκαμε...
αποφευγωντας τους πονους.

εξατμιστηκαν!

Ηθελε να τραβηξει την προσοχη του...
ηθελε να τραβηξει την προσοχη της...
επαιζαν καθε ρολο...
εκτος απο τον εαυτο τους.
Εγιναν στο τελος ζευγαρι...
μετα εξατμιστηκαν!

"τι ρολο παιζει αυτος;"

Μπηκα στην παρεα τους... κοιτουσαν παραξενα... σα να ρωτουσαν"τι ρολο παιζει αυτος;" τους καθησυχασα... δεν θελω να αγορασω τιποτα... δεν εχω να πουλησω τιποτα τους λεω... η ευτυχια δεν βρισκεται στο να ζητας ουτε στο να θελεις αλλα στο να εισαι.Σε λιγο ειχα μεινει μονος στο τραπεζι αλλα ευτυχισμενος.

Και χωρις ενα ψεμα... χωρις καποια υπερβολη... χωρις μια πλαστη επιθυμια... ηθελες η ζωη να σ αγαπησει;

Και οταν ...

Και οταν συναντησουμε...
καποιον ανθρωπο συνεργασιμο...
και πραο...
απαξιωτικα τον αποκαλουμε"καλο ανθρωπακι"...
γιατι συνηθισαμε στην ζουγκλα που ζουμε...
να συναναστρεφομαστε με "ανθρωποειδη".

Χειροκροτητες...
ζητωκραυγαζουν...
επευφημουν...

χαμαιλεοντες...
προσωπολατρες...
χωρις ηθικη και αξιες...
δηθεν φιλοευρωπαιοι...
με χαρακτηρα τζιχαντ...
δηθεν αριστεροι...
χωρις ιχνος αξιοπρεπειας...
την βολεψη τους ψαχνουν μοναχα.

Στη Δημοκρατια...
δεν υπαρχουν αδιέξοδα λενε.
Συμφωνω!
Παντα οι λιγοι...
θα βρισκουν τροπους...
να ζησουν...
σε βαρος των πολλων.

Παλι ...

Παλι θα μιλησουμε...
παλι θα θυμηθούμε...
παλι θα συγκινηθούμε...
παλι λαθος αρχη θα κανουμε.

Βιωνα τις στιγμες...
μη με ρωτας για αναμνήσεις...
οσοι βιωνουν τις στιγμες...
τη μνημη τους την χανουν.

Θεε...
να με φυλας απ τις επαναληψεις...
τα λογια μου διαφορετικα...
μα παντα τα ιδια λενε...
τι μας απεμεινε λοιπον...
εκτος απο τις πραξεις;
εκει οι πρωτοι θα φανουν...
εκει οι τελευταιοι.

Χωρις...

Χωρις να μιλας...
χωρις να ζητας...
ποιος μπορει να σ αγαπησει;
Χαθηκαμε σε βρωμικα παζαρια...
μιλωντας...
ζητωντας...
μα η αγαπη εκανε βολτες...
μεσα στην σιωπη.

Και παντα καποιον ενοχο θα βρίσκουμε...
και αν δεν βρίσκουμε...
θα κατασκευάζουμε...
μονο και μονο...
ναχει αλλοθι η τρυπια μας ζωη.

Υπηρξα ευκολος στοχος...
παντα κοντινος...
και ευδιακριτος!

Και οσο...
θα προβαλλουμε...
τις γνωσεις και τις εμπειριες μας...
οι γεφυρες θα γκρεμιζονται.
Η αγνοια...
οι φοβοι...
και οι επιφυλαξεις μας...
ειναι που τους ανθρωπους ενωνουν.

Με ενα κλικ...

Με ενα κλικ διαγραφουμε τον φιλο...
με ενα κλικ κανουμε καινουργιο...
συμφωνουμε με ενα κλικ...
με ενα κλικ διαφωνουμε...
υπογραφουμε με ενα κλικ...
με ενα κλικ παρισταμεθα σε εκδηλωσεις...
αγοραζουμε με ενα κλικ...
πουλαμε με ενα κλικ...
με ενα κλικ αγαπαμε...
με ενα κλικ μισουμε...
με ενα κλικ ζουμε...
ετσι απλα...
χωρις προσπαθεια καμμια.

Καποτε...
δεν με ενδιεφεραν οι ηλικιες των αλλων...
γιατι ημουν ο νεοτερος...
Τωρα...
με φοβο ρωταω τις ηλικιες...
γιατι ειμαι ο μεγαλυτερος.

Η αποσταση...
κραταει ζωντανο το ονειρο...
και η σιωπη...
τα ομορφα λογια.

Αυτα που λεμε...
αυτα που γραφουμε...
απο αυτο που ειμαστε...
αυτα που πραττουμε...
ενας κοσμος... δρομος.

Κανενας σοβαρος...
δεν μπορει να παρει...
τον εαυτο του...
στα σοβαρα.

Και οι σιωπες...
ακριβα λογια ειναι...
που δεν θελησαν...
να τα πληγωσουν.

Αντιφατικος...
Δημιουργικος...
Αυτοκαταστροφικος...
Αυτα τα τρια πανε μαζι...

Ευφυης ειναι αυτος που ξερει να καμουφλαρει και να ελεγχει την ευφυια του. Διαφορετικα προκαλει τρομο.

Ο νεος τροπος αποκτηνωσης των ανθρωπων γινεται με το να μη μενει τιποτα κρυφο.Τιποτα δεν μας φαινεται πλεον συνταρακτικο τα περιμενουμε ολα...

Συνηθως...
οταν καποιος...
χαρακτηριζει καποιον αλλο ανθρωπο σαν καλο...
πρεπει ο ιδιος...
να διαθετει...
αρκετη κακια.

Ωραια μερα ειχε...
βγηκα μια βολτα...
και αφησα τους φιλους μου...
κλεισμενους στο face book.
Οταν επεστρεψα...
ειχαν παθει ολοι ασφυξια.

Η γευση της νοσταλγιας...
παντα πικρη θα ειναι...
και σαν λεωφορειο..
που εχασες θα μοιαζει.

χιλια κομματια...

Ενας εαυτος...
χιλια κομματια...
οσο μεγαλωνεις...
ψαχνεις να τα βρεις...
ενα εδω...
το αλλο εκει...
καποιο παραπερα...
αλλα τα κρατας...
καποια τα πετας...
το παζλ του εαυτου σου...
ψαχνεις να φτιαξεις...
να γινεις ολοκληρος Εσυ...
επρεπε να θρυμματιστεις...
ολοκληρος να γινεις.

Και τοσο...

Και τοσο ο πονος...
εγινε τροφη μας...
που καθε χαρα...
φανταζει υποπτη.
Και τοσο το κεφαλι σου...
εμαθες να σκυβεις...
τωρα που το σηκωσες...
ιλιγγους παθαινεις

Η καποιον να φυλακισουμε...
η καποιος να μας φυλακισει...
η ελευθερια εχει μοναξια...
ποιος αραγε την αντεχει;

Η αταξια...

Η αταξια ειναι γοητευτικη...
ειναι κινηση...
ειναι δημιουργια.
Αφηνει τα πραγματα ελευθερα...
να αναπνευσουν...
να ζησουν...
να βρουν την θεση τους...
να αυτοπροσδιοριστουν...
να αυτορυθμιστουν.
Η ταξη φυλακιζει τα πραγματα...
τα θελει συγκεκριμενα...
τα δινει ταυτοτητα...
τα θελει σωστα,,,
κι ας ειναι το λαθος...
αυτο που κινει τα παντα.