Οι ανθρωποι χαμηλων τονων...
Ειναι οι συμφιλιωμενοι...με τον εαυτο τους.

Ευαισθητο σε κανουν οι ατελειες...
Οχι η τελειοτητα.

''τελος παντων''

Με ενα ''τελος παντων''...
τιποτα δεν τελειωνει...
ουτε κατι νεο αρχιζει.
Απλα διαιωνιζεις...
και ανεχεσαι...
μια κατασταση.

ΓΥΡΙΖΩ ΣΕΛΙΔΑ.

Η τελευταια λεξη.

Και η τελευταια...
αληθινη λεξη...
τραβηξε προς το γκρεμο...
ετοιμη...
να θεσει τερμα στη ζωη της...
μην τυχον και πεσει...
στα χειλη καποιου ψευτη και υποκριτη...
και χασει το νοημα της .

Ο τοπος μου.

Το ξερω...
σ αφησαμε ξωπισω...
συγχωρεσε μας ομως...
φωτια ειχαμε στη ψυχη...
και ανεμο στα ποδια...
δεν αντεχαμε αλλο φυλακη...
θλιψη...
παρηγορια...
τρυπιες ελπιδες...
ψεμα.
Τρεξαμε σε τοπο μακρινο...
εκει που η σιωπη...
ομορφα μας μιλουσε...
ο ανεμος ταξιδευτης...
καθαριζε τις θλιψεις...
επαιζαν τ αστρα μουσικη...
χορευε το φεγγαρι...
τα προσωπα μας γελαστα...
ολα γιορτη τριγυρω...
ποταμι ηταν η ζωη...
κυλουσε...
προσπερνουσε.

θελω ν ακουσω κατι να μην κλαιει, να μην βασανιζει και να μην βασανιζεται.

Ως ποτε θα ζητας επιβραβευση μη μπορωντας ν αντεξεις τον εαυτο σου;

Μη κανεις πεποιθησεις τις αναπηριες του μυαλου και της ψυχης σου.

Χαιδεψτε τους θυμωμενους! Το χαδι σωζει ζωες...

Σταματησα να μεγενθυνω τα πραγματα στο μυαλο μου.Στην πραγματικη ζωη, ολα μικρα κι ασημαντα.

Αυτοι που γνωριζουν και σεβονται το δραμα και το βαθος της ανθρωπινης υπαρξης,δεν πλησιαζουν και δεν πλησιαζονται ευκολα.

Μιλουσαν ...

Μιλουσαν για τις εμπειριες τους...
και μονο...
τα βασανα τους...
καταφεραν να μας μεταφερουν.

Τι κριμα...

Τι κριμα...
που δεν μπορεσες...
λιγη απο τη σαχλαμαρα...
που τριγυρω σου πλανιεται...
ν αγαπησεις!

Τι αλλο να ειναι η ποιηση;

Κραυγες απελπισιας...
σερβιρουνε οι ποιητες...
τα αδιεξοδα τους...
προσπαθωντας να επιλυσουν...
μα ειναι και κατι ανθρωποι απλοι...
αθορυβοι και ταπεινοι...
χωρις τιποτα να ζητησουν...
καλλιεργουν με το μερακι τους την γη...
τα ζωντανα φροντιζουν...
και αλλοι σε θαλασσες πλατιες...
νυχθημερον αρμενιζουν...
παραπονα δεν κανουνε ποτε...
χαμογελα δωριζουν.
Τι αλλο να ειναι η ποιηση;

το τιποτα τα παντα...

Ρωτησε...
το τιποτα τα παντα...
τι θα ηθελες;
τιποτα απαντησαν τα παντα.
Εσυ τιποτα τι θα ηθελες;
τα παντα εχω απαντησε.
Ετσι εγιναν αχωριστοι φιλοι.

Ο βαθυς λογος...

Ο βαθυς λογος...
δημιουργει αποσταση.
Ο ελαφρυς...
οικειοτητα.

Και τι να βρουμε;

Και σου λεει ο αλλος...
ελα να τα βρουμε. Και τι να βρουμε δηλαδη;
Αυτο που χασαμε...
ειναι οι εαυτοι μας...
και αν δεν τους βρουμε...
θα συνεχιζουμε ο ενας...
να γινεται βαρος στον αλλον.

Δεν ειναι...

Δεν ειναι...
στις αποστασεις τα ταξιδια...
ουτε στα σ αγαπω...
κρυβεται η αγαπη.
Τα ομορφοτερα τοπια μες την ψυχη σου ειναι...
πολυ αγαπηθηκες...
κι ας μην σου τοχει πει κανεις.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αλλάζει το βλέμμα...

Αλλάζει το βλέμμα...
όταν απο τα εξω...
προς τα μεσα στραφει.
Γίνεται αδιαφορο,γαληνιο και αθωο.

Θαυμαζες...

Θαυμαζες τα θαυμαστικα...
μα ποσο μετανιωσες...
που δεν ερωτευτηκες τα ερωτηματικα.

και μετα;

Η πρωτη εντυπωση σου λενε πως μετραει!
και μετα;
η δευτερη...
και μετα;
η τριτη...
και μετα;
γινεσαι ο αλλος;

Ο χρονος... ειναι δρομος...

Ο χρονος...
ειναι δρομος...
εμεις τρεχουμε ασθμαινοντας πανω του...
κι αυτος ακινητος και ηρεμος...
γελωντας μας κοιταζει.

Να φανερωθω...

Να φανερωθω...
να φανερωθεις...
και ετσι ολοφωτοι...
αναμεσα στ αστερια...
φως στις πληγες να ριχνουμε...
και οι σβησμενες μας ψυχες ν αναβουν...
τα βηματα μου να φορας...
κι εγω φορωντας την ψυχη σου...
σωπαινοντας να προχωραμε.

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΟΥ...

Μη δινεις βαρος στις πραξεις σου...
οσο σπουδαιες και να ειναι,
Να τις κοιταζεις με αδιαφορια.
Γιατι αν δωσεις βαρος..μια μερα θα σε πλακωσουν

ΧΑΜΕΝΑ ΘΕΛΩ...

Με ενα μη...
με ενα πρεπει...
με ενα θα δουμε...
με ενα τα λεμε...
με ενα ισως...
με ενα μπορει...
με ενα μαλλον...
με ενα δεν εχω χρονο...
τα χρονια πληγωσαμε.
Ψυθιρισε το τραγουδι...
των χαμενων σου θελω!

συνηθεια ...

Μη μ ακολουθησεις...
θα βαρεθεις!
Την συνηθεια αρχισα να αγαπαω.
Οι συναναστροφες με τους πολλους...
μοναχα απ τον εαυτο σου, και απο το νοημα σε βγαζουν.
Αγαπωντας την συνηθεια της καθημερινοτητας...
αγαπας τον εαυτο σου...
αγαπας την αιωνιοτητα.

Μονο δεκανικια...

Δεν υπαρχει χιουμορ...
δεν υπαρχει σοβαροτητα...
δεν υπαρχει ελαφροτητα.
Μονο δεκανικια υπαρχουν...
που σε υποβασταζουν.

Δεν ειναι...

Δεν ειναι...
που μικρυνε η πολη...
ειναι εμεις...
που μεγαλωνουμε...
και καθε τι που ζουμε...μικρο φανταζει...
κατι μας θυμιζει...
και μελαγχολουμε.

σωστο και λαθος.

Γνωριζουμε το σωστο...
μα επιλεγουμε το λαθος...
σαν το σωστο να ειναι το τελος...και δεν το θελουμε...
ενω το λαθος εχει μια συνεχεια...
σα να θελουμε να ξεχωριζουμε...
να δινουμε τροφη στο εγω μας...
και σαν νικητες να επιστρεφουμε...
κανοντας στο τελος το σωστο.

Η σοβαροτητα...

Η σοβαροτητα...
με παιδι μοιαζει...
που δεν επαιξε ποτε του.

Οι ανθρωποι δεν εχουν αναγκη απο συναισθηματικες φορτισεις.Οι συναισθηματικες φορτισεις, οδηγουν σε αδιεξοδα, ενοχικες καταστασεις και ανελευθερια.

Ελα...

Ελα αγαπη μου...
στον αναπαυτικο να καθησουμε καναπε μας...
την τηλεοραση ν ανοιξουμε...
τους προσφυγες να δουμε...
ουρες ατελειωτες να σχηματιζουνε...
για ενα ξεροκομματο...
Ελα αγαπη μου...
με ορκους αιωνιας αγαπης...
να αποβλακωθουμε.

Οποιος δεν προστατευει τον εαυτο του θα καταστραφει.Οποιος το μονο που εμαθε ειναι να προστατευει τον εαυτο του θα γουρουνοποιηθει.

Αυτα που σε κανουν να ξεχωριζεις...ειναι αυτα που οι αλλοι μισουν σε σενα... εσυ να προχωρας.

γευση πολεμου...

Τα λογια μας...
γευση πολεμου εχουν...
Εμεις και οι Αλλοι.

Και αν...

Και αν ξοδευτηκες...
και αν απορριφθηκες...
και αν πονεσες...
δεν ηταν ξοδεμα...
δεν ηταν απορριψη...
δεν ηταν πονος...
ηταν η μαθηση που παραμονευε...
Ανθρωπο να σε κανει.
Τωρα...
μονο ο σεβασμος και η αγαπη ειναι για σενα.
Δεν εισαι για τα ευκολα...
δεν εισαι για τα ευπεπτα...
τον εαυτο σου απλωσες και εκανες ειρηνη...
Ανατολη με Δυση.

Και οσα...

Και οσα...
με κοπους κατακτας...
μια ρυτιδα στο προσωπο...
ενα τραυμα στην ψυχη...
και μια γευση ηττας...
θα σου αφηνουν.

το βαρος...

Το βαρος που μου αναλογει...
προσπαθω να κουβαλησω.
Αυτο ειναι ολο!
Ο καθενας μπορει να κουβαλησει...
μονο το βαρος που του αναλογει...
ουτε γραμμαριο παραπανω.