R O C K...

ΜΕ ΦΥΤΕΨΑΤΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΑΧΙΑ.
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ;
ΝΑ ΒΓΩ ΛΟΥΛΟΥΔΙ;

Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ...
ΟΤΑΝ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ...
ΟΤΙ ΕΣΥ ΤΗΝ ΟΡΙΖΕΙΣ.

ΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ...
ΣΤΗΣΟΥΝ ΞΕΦΡΕΝΟ ΧΟΡΟ...
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΑΥΤΟΙ ΜΑΣ...
ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ.

ΟΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΕΣ ΧΡΟΝΟΙ...
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΓΕΥΣΗ ΠΙΚΡΗ...
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ.
ΟΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ...
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕΣ ΨΗΛΑ...
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΥΣΒΑΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ...
ΝΑ ΧΑΜΗΛΩΝΕΙΣ ΑΡ
ΧΙΣΕ...
ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣ...
...ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ...
ΝΑ ΑΚΟΥΣ...
ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ...
ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ...

ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ...
ΤΑ ΛΕΠΤΑ...
ΟΙ ΩΡΕΣ...
ΟΙ ΜΕΡΕΣ...
ΟΙ ΒΔΟΜΑΔΕΣ...
...ΟΙ ΜΗΝΕΣ...
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ...
ΜΟΝΑΧΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ...
ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ...
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΜΑΣ.

BY-PASS TA ΟΝΕΙΡΑ...
ΣΤΗΝ ΦΡΑΓΜΕΝΗ ΑΡΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

ΔΩΡΙΣΤΗΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.
ΑΥΤΗ Μ'ΑΡΝΗΘΗΚΕ.
ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ,ΜΟΥ ΕΙΠΕ.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ!
ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;
ΜΗΠΩΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ;
ΑΦΗΣΤΕΜΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΤΟΝ ΛΑΘΟΣ...

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙΣ...
ΤΩΡΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ.

ΘΟΡΥΒΟΣ...

ΑΦΗΣΑ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ...
ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΑΤΩ.
ΠΟΛΥΣ ΘΟΡΥΒΟΣ...
ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ!!!

ΟΣΟ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙΣ...
ΤΟΣΟ ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝ!!!

ΑΤΙΤΛΟ...

ΦΥΛΑΚΙΖΩ ΛΕΞΕΙΣ..
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ.
ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ;
ΤΙΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΟΥΝ...
ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ...
ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΗΤΤΕΣ ΜΟΥ...
ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΕΥΤΟΝΙΚΕΣ ΜΟΥ.

ΜΟΝΑΧΟΣ...

ΣΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΔΕΝ ΜΠΗΚΑ.
ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΡΕΥΤΗΚΑ.
ΣΤΕΓΗ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ.
       ΕΠΑΘΑ.
   ΑΝΕΜΟΔΑΡΘΗΚΑ.
ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΑ.
          ΑΓΑΠΗΣΑ.

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ...

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ...
ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΕΓΕΙΡΕ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ.
ΤΟ ΑΓΓΙΞΑ...
ΤΟ ΦΙΛΗΣΑ...
ΤΟ ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΣΑ...
ΚΙ' ΕΚΕΙΝΟ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΑ.
 

ΝΟΜΙΖΑ...

ΕΤΡΕΧΑ.
ΚΟΙΤΑΞΑ ΠΙΣΩ.
ΗΜΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ.

ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ...

ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ...
      ΜΕ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ...
ΓΙΑΤΙ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΧΑΡΩ...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ...

ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΣΟΥ ΒΛΕΜΜΑ...
ΕΣΠΑΣΕ ΤΗ ΠΕΤΡΙΝΗ ΨΥΧΗ  ΜΟΥ.
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΧΑΔΙΑ...
ΓΛΥΚΑΙΝΑΝ ΤΟΝ ΑΝΕΡΑΣΤΟ ΚΟΣΜΟ.
ΑΡΓΗΣΕΣ;
ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΡΓΩ;
ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΦΑΝΗΚΕΣ.

ΓΙΝΕ ΖΩΗ...

ΕΓΙΝΑ ΓΕΦΥΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ...
ΝΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΔΙΨΑΣΕΙΣ...
ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ...
ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ...ΓΙΝΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ.

 

ΕΛΠΙΔΑ.

ΓΕΝΝΕΣΗ  ΕΚ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ..

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΦΩΤΟΣ...
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ...
ΦΟΒΟΣ...
ΓΙΑ ΟΤΙ ΥΠΗΡΞΑΜΕ...
ΕΛΠΙΔΑ!.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ...
ΤΟ ΚΕΛΙ  ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΣΟΥ...

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΥΧΩΡΟ.

ΜΗ ΣΩΠΑΣΕΙΣ...

ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΟΥ...

ΤΗ ΤΡΕΛΑ ΤΩΝ ΛΟΓΙΚΩΝ...
ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ...
ΜΑΘΕ...
ΔΙΑΛΕΞΕ...
ΜΟΝΑΧΑ ΜΗ ΣΩΠΑΣΕΙΣ.

ΑΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ...

ΑΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ...
ΦΩΝΗ ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ...
ΣΑ ΦΛΟΓΑ...
ΑΠΟ ΚΕΡΙ...
ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ...
ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΗΝ!
ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ.

ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ.

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΓΚΡΕΜΙΖΩ...ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΦΑ ΞΑΝΑΡΧΙΖΩ...

ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΟΥ ΑΓΓΙΖΩ...
ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΞΑΝΑΖΩΓΡΑΦΙΖΩ...
ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΡΥΖΩ...

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΜΥΝΕΣ...ΠΟΛΕΜΟΣ Η ΖΩΗ...
ΚΡΑΥΓΕΣ ΗΓΕΤΩΝ...
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ...
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ...
ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

ΖΩΗ...

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΕΤΡΑ.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Α Γ Α Π Η.

ΚΑΠΟΤΕ...

ΚΑΠΟΤΕ...
ΟΙ ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ
ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΕΙΜΑΡΡΟΙ...
ΚΑΙ ΘΑ ΠΝΙΞΟΥΝ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ.

Στη μελαγχολική πλατεία

Στη μελαγχολική πλατεία

Στη μελαγχολική πλατεία, τις θλιψεις βγάζουμε βόλτα

υστερικές μανάδες, φωνάζουνστά παίδια τους

κοιλαράδες πατεράδες για ποδοσφαιρο μιλάνε

και τα παιδιά χαρούμενα, τρέχουν στη μελαγχολική πλατεία

το μέλλον στα χέρια τους κρατάνε

ποιο κάτω, με βλεμμα ηρεμο οι γέροντες προς τον θάνατο κοιτάνε

και τα κοριτσια μοσχοβολιστά, μελλοντικές μαμάδες, στο πρώτο ραντεβου τραβάνε.

ετσι κυλάει η ζωή στη μελαγχολική πλατεία.  .

ΑΝ...

ΑΝ...

                                     ΑΝ  ΟΙ  ΨΥΧΕΣ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΜΑΥΡΕΣ...
                                     ΑΝ  ΟΙ  ΠΟΘΟΙ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ...
                                     ΑΝ  ΤΑ  ΟΝΕΙΡΑ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΜΑΤΩΜΕΝΑ...
                                     ΑΝ   ΤΑ  ΛΟΓΙΑ    ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΟΠΛΑ...
                                     ΑΝ    ΤΑ  ΠΑΙΔΙΚΑ  ΧΡΟΝΙΑ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ...
                                      ΤΙ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΘΑ  ΓΡΑΦΑΜΕ;
                                       ΤΙ  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ  ΘΑ  ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΜΕ;
                                       ΘΑ  ΠΡΟΛΑΒΩ  ΝΑ  ΤΑ  ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ;
                                       ΘΑ  ΠΡΟΛΑΒΩ  ΝΑ  ΤΑ  ΑΠΑΓΓΕΙΛΛΩ;

ΓΥΜΝΗ ΨΥΧΗ...

ΛΟΓΙΑ ΝΤΥΜΕΝΑ...
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΩΝΕΣ ΑΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ...

ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ...

Εμείς οι λίγοι

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι

τρελλοί της γής

με τη φλογισμένη καρδιά

και τα έξαλλα μάτια.

Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές

και οι τραγικοί εραστές.

Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας

κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του άπειρου.

Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.

Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας

και σ'όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.

Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι

κι οι μεγάλοι αρνητές.

Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο

και δεν είμαστε τίποτα απ'αυτόν τον κόσμο.

Οι μέρες μας είναι μιά πυρκαγιά

κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο.

Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.

Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

Γιώργος Μακρής

Η ΖΩΗ ΑΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΗ

ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ...

ΕΝΩ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΑΣ ΣΟΚΑΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΕΙΚΟΝΑ....

ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΡΑΒΑΚΙ...

ΕΝΟΧΕΣ...

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...

ΜΑΚΡΟΚΟΣΜΟΣ...