ΑΠΟΨΕ ΚΡΥΩΝΩ!
ΣΚΕΠΑΣΕ ΜΕ ΝΥΧΤΑ...
ΜΕ ΕΝΑ ΣΟΥ ΨΕΜΜΑ!

Σ ΑΓΑΠΗΣΑ!
ΜΟΛΙΣ ΣΤΟ ΦΩΝΑΞΑ...
ΕΦΥΓΕΣ!!!

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ...
ΚΡΑΤΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ...
ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ...
ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ.

ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΟΥΝ...
Η ΠΟΙΗΤΕΣ...
Η ΑΝΑΧΩΡΗΤΕΣ...
Η ΤΡΕΛΟΙ...

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΓΙΝΕ ΡΗΧΗ;
Η ΕΜΕΙΣ ΨΗΛΩΣΑΜΕ;

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ!
ΠΟΤΕ ΠΟΛΕΜΟΣ...
ΠΟΤΕ ΕΙΡΗΝΗ...
ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...
ΑΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ!

ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ...

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ...
ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙ...
ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ...
ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ...
ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ...
ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ.

ΑΝ ΔΕΝ ΒΥΘΙΣΤΕΙΣ...
ΠΩΣ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙΣ;;;

ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...
ΤΗΝ ΒΑΦΤΙΣΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕΣ...
ΗΤΑΝ Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΣΟΥ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΞΕ ΓΕΛΑΣΕ Η ΖΩΗ...
ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΑΙΞΕ ΣΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ!

R O C K...

ΜΕ ΦΥΤΕΨΑΤΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΑΧΙΑ.
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ;
ΝΑ ΒΓΩ ΛΟΥΛΟΥΔΙ;

Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ...
ΟΤΑΝ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ...
ΟΤΙ ΕΣΥ ΤΗΝ ΟΡΙΖΕΙΣ.

ΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ...
ΣΤΗΣΟΥΝ ΞΕΦΡΕΝΟ ΧΟΡΟ...
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΑΥΤΟΙ ΜΑΣ...
ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ.

ΟΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΕΣ ΧΡΟΝΟΙ...
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΓΕΥΣΗ ΠΙΚΡΗ...
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ.
ΟΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ...
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕΣ ΨΗΛΑ...
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΥΣΒΑΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ...
ΝΑ ΧΑΜΗΛΩΝΕΙΣ ΑΡ
ΧΙΣΕ...
ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣ...
...ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ...
ΝΑ ΑΚΟΥΣ...
ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ...
ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ...

ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ...
ΤΑ ΛΕΠΤΑ...
ΟΙ ΩΡΕΣ...
ΟΙ ΜΕΡΕΣ...
ΟΙ ΒΔΟΜΑΔΕΣ...
...ΟΙ ΜΗΝΕΣ...
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ...
ΜΟΝΑΧΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ...
ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ...
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΜΑΣ.

BY-PASS TA ΟΝΕΙΡΑ...
ΣΤΗΝ ΦΡΑΓΜΕΝΗ ΑΡΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

ΔΩΡΙΣΤΗΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.
ΑΥΤΗ Μ'ΑΡΝΗΘΗΚΕ.
ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ,ΜΟΥ ΕΙΠΕ.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ!
ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;
ΜΗΠΩΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ;
ΑΦΗΣΤΕΜΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΤΟΝ ΛΑΘΟΣ...

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙΣ...
ΤΩΡΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ.

ΘΟΡΥΒΟΣ...

ΑΦΗΣΑ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ...
ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΑΤΩ.
ΠΟΛΥΣ ΘΟΡΥΒΟΣ...
ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ!!!

ΟΣΟ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙΣ...
ΤΟΣΟ ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝ!!!

ΑΤΙΤΛΟ...

ΦΥΛΑΚΙΖΩ ΛΕΞΕΙΣ..
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ.
ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ;
ΤΙΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΟΥΝ...
ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ...
ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΗΤΤΕΣ ΜΟΥ...
ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΕΥΤΟΝΙΚΕΣ ΜΟΥ.

ΜΟΝΑΧΟΣ...

ΣΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΔΕΝ ΜΠΗΚΑ.
ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΡΕΥΤΗΚΑ.
ΣΤΕΓΗ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ.
       ΕΠΑΘΑ.
   ΑΝΕΜΟΔΑΡΘΗΚΑ.
ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΑ.
          ΑΓΑΠΗΣΑ.

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ...

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ...
ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΕΓΕΙΡΕ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ.
ΤΟ ΑΓΓΙΞΑ...
ΤΟ ΦΙΛΗΣΑ...
ΤΟ ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΣΑ...
ΚΙ' ΕΚΕΙΝΟ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΑ.
 

ΝΟΜΙΖΑ...

ΕΤΡΕΧΑ.
ΚΟΙΤΑΞΑ ΠΙΣΩ.
ΗΜΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ.

ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ...

ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ...
      ΜΕ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ...
ΓΙΑΤΙ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΧΑΡΩ...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ...

ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΣΟΥ ΒΛΕΜΜΑ...
ΕΣΠΑΣΕ ΤΗ ΠΕΤΡΙΝΗ ΨΥΧΗ  ΜΟΥ.
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΧΑΔΙΑ...
ΓΛΥΚΑΙΝΑΝ ΤΟΝ ΑΝΕΡΑΣΤΟ ΚΟΣΜΟ.
ΑΡΓΗΣΕΣ;
ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΡΓΩ;
ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΦΑΝΗΚΕΣ.

ΓΙΝΕ ΖΩΗ...

ΕΓΙΝΑ ΓΕΦΥΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ...
ΝΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΔΙΨΑΣΕΙΣ...
ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ...
ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ...ΓΙΝΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ.

 

ΕΛΠΙΔΑ.

ΓΕΝΝΕΣΗ  ΕΚ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ..

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΦΩΤΟΣ...
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ...
ΦΟΒΟΣ...
ΓΙΑ ΟΤΙ ΥΠΗΡΞΑΜΕ...
ΕΛΠΙΔΑ!.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ...
ΤΟ ΚΕΛΙ  ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΣΟΥ...

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΥΧΩΡΟ.

ΜΗ ΣΩΠΑΣΕΙΣ...

ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΟΥ...

ΤΗ ΤΡΕΛΑ ΤΩΝ ΛΟΓΙΚΩΝ...
ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ...
ΜΑΘΕ...
ΔΙΑΛΕΞΕ...
ΜΟΝΑΧΑ ΜΗ ΣΩΠΑΣΕΙΣ.

ΑΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ...

ΑΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ...
ΦΩΝΗ ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ...
ΣΑ ΦΛΟΓΑ...
ΑΠΟ ΚΕΡΙ...
ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ...
ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΗΝ!
ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ.

ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ.

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΓΚΡΕΜΙΖΩ...ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΦΑ ΞΑΝΑΡΧΙΖΩ...

ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΟΥ ΑΓΓΙΖΩ...
ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΞΑΝΑΖΩΓΡΑΦΙΖΩ...
ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΡΥΖΩ...

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΜΥΝΕΣ...ΠΟΛΕΜΟΣ Η ΖΩΗ...
ΚΡΑΥΓΕΣ ΗΓΕΤΩΝ...
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ...
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ...
ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

ΖΩΗ...

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΕΤΡΑ.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Α Γ Α Π Η.

ΚΑΠΟΤΕ...

ΚΑΠΟΤΕ...
ΟΙ ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ
ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΕΙΜΑΡΡΟΙ...
ΚΑΙ ΘΑ ΠΝΙΞΟΥΝ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ.

Στη μελαγχολική πλατεία

Στη μελαγχολική πλατεία

Στη μελαγχολική πλατεία, τις θλιψεις βγάζουμε βόλτα

υστερικές μανάδες, φωνάζουνστά παίδια τους

κοιλαράδες πατεράδες για ποδοσφαιρο μιλάνε

και τα παιδιά χαρούμενα, τρέχουν στη μελαγχολική πλατεία

το μέλλον στα χέρια τους κρατάνε

ποιο κάτω, με βλεμμα ηρεμο οι γέροντες προς τον θάνατο κοιτάνε

και τα κοριτσια μοσχοβολιστά, μελλοντικές μαμάδες, στο πρώτο ραντεβου τραβάνε.

ετσι κυλάει η ζωή στη μελαγχολική πλατεία.  .

ΑΝ...

ΑΝ...

                                     ΑΝ  ΟΙ  ΨΥΧΕΣ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΜΑΥΡΕΣ...
                                     ΑΝ  ΟΙ  ΠΟΘΟΙ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ...
                                     ΑΝ  ΤΑ  ΟΝΕΙΡΑ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΜΑΤΩΜΕΝΑ...
                                     ΑΝ   ΤΑ  ΛΟΓΙΑ    ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΟΠΛΑ...
                                     ΑΝ    ΤΑ  ΠΑΙΔΙΚΑ  ΧΡΟΝΙΑ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ  ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ...
                                      ΤΙ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΘΑ  ΓΡΑΦΑΜΕ;
                                       ΤΙ  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ  ΘΑ  ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΜΕ;
                                       ΘΑ  ΠΡΟΛΑΒΩ  ΝΑ  ΤΑ  ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ;
                                       ΘΑ  ΠΡΟΛΑΒΩ  ΝΑ  ΤΑ  ΑΠΑΓΓΕΙΛΛΩ;