Τοσο ευθραυστη... σαν σιωπη... που
εσπασε μεσα στη νυχτα... απο το θροισμα των φυλλων μιας λευκας...
που εστεκε στη μεση του πουθενα.
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012
Ακομα και σε βραχια... αν σ εχουνε
φυτεψει... εσυ... να προσπαθεις... ν ανθισεις.
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012
Η μερα σωπασε... η νυχτα να μιλα
αρχισε... ονειρα επλεκε... ξηλωθηκαν... με το πρωτο της
αυγης το φως
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012
Που να χωρεσεις... σε τοση θλιψη...
εσυ που τα υψη αγαπησες. Που να χωρεσεις... σε τοσο ψεμμα...
εσυ που αιμα εδινες για αληθεια. Που να χωρεσεις... σε τοση
απουσια ουσιας. Πουθενα δεν χωρεσες... παρα μοναχα... σε
μια συγχωρεση.
Υπηρξαμε ανασες παιδικες...
χαμογελα...
ελπιδες...
εξουσιες δολοφονοι...
τα σκοτωσαν...
την μοναξια φοβηθηκαμε...
εμας φοβηθηκαμε...
κυνηγημενοι...
ενοχες φορτωμενοι...
κρυφτηκαμε πισω απο λογια αλλων... ...
και αλλοι γιναμε...
τις νυχτες ενα παιδι...
στο δωματιο τριγυρνουσε...
ποιοι ειμαστε ρωτουσε.
Υπηρξαμε ανασες παιδικες...
χαμογελα .
ελπιδες..
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012
Φωναζα ΕΓΩ! Φωναζες ΕΓΩ! Φωναζε ΕΓΩ!
Τι κριμα! φωναξε η ζωη... και χαθηκε!
Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012
λεξεις... φερμενες απ την Κολαση...
Παραδεισο γυρευουν. Ποση γαληνη... λαχταρισε η θαλασσα...
στο τελος της τρικυμιας. Οργη μου... τραγουδι γινε... τον
κοσμο να ομορφυνεις.
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
Κι εσυ που νομιζες... πως καποιος ησουν...
δεν ησουν... παρα μοναχα αυτο που νομιζες.
Δεν καναμε... τις ιδιες Προσευχες...
και ετσι... η ζωη μπερδευτηκε.
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012
Δεν με βλεπεις... με μενα παλευω...
Λες... και θελω... να με νικησω...
Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012
Τρυπια τα λογια... στους ανεμους
φευγουν... απ τις πραξεις απεχουν... τι να πω... εκει να
μενει... ισως δυο λεξεις μοναχα... ψευτη Εαυτε.
Καληνυχτα μου ειπες... σου ειπα κι εγω...
θαλπωρη τριγυρω... την ξωπορτα σφαλισαμε... κι αφησαμε απεξω...
τοσους και τοσους... που μια κακη νυχτα θα περασουν.
Με τι ασχολειστε; ρωτησε η παρδαλη Κυρια.
Εισπνεω ... φοβους...εκπνεω υποταγες... και γραφω ποιηματακια να
ξορκισω την μιζερια... απαντησε ο Κυριος. Α!...μαλιστα ειπε η
παρδαλη κυρια και εφυγε. Η υποθεση δεν μυριζε χρημα.
Μοναξιες ειμαστε...καπου καπου
φοραμε... το στενο ενδυμα κοινωνικων συναναστροφων... τις
νυχτες στα καταφυγια μας... βιαστικα το πεταμε... για να
φορεσουμε και παλι την σιωπη μας... να γινουμε ωριμοι ουσιαστικοι
και γεματοι.
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012
Επεμβαση θεου δεν βλεπω... μητεκαι
εωσφορου... ανθρωπου χερι βλεπω μοναχα... τα ρουχα σου θεε μου να φορα... τον εωσφορο ναχει στην κα ρδια...πολυ καλα κρυμμενο.
ΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΚΡΙΒΟΣ... ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΘΗΝΕΙΑ
ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ... ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ...
ΤΟΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥ ΠΟΥ ΠΟΝΕΣΕ... ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕ... ΧΛΕΥΗ
ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.