στο βαθος δεν ηταν οχι;
και ποσα οχι...
δεν ηταν ναι;
ποσο εσυ...
στη ζωη σου εισαι;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Παλι ακουσα... τα λογια μου... να με υπερασπιζονται... και τρομαξα. Κι εγω που νομιζα... πως αυτο ηταν υποθεση... των κατηγορουμενων.
-
Μπηκα στην παρεα τους... κοιτουσαν παραξενα... σα να ρωτουσαν"τι ρολο παιζει αυτος;" τους καθησυχασα... δεν θελω να αγορασω τιποτ...
-
Και οταν συναντησουμε... καποιον ανθρωπο συνεργασιμο... και πραο... απαξιωτικα τον αποκαλουμε"καλο ανθρωπακι"... γιατι συνηθι...
-
ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ... ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΕΓΕΙΡΕ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ. ΤΟ ΑΓΓΙΞΑ... ΤΟ ΦΙΛΗΣΑ... ΤΟ ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΣΑ... ΚΙ' ΕΚΕΙΝΟ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΑ. -
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΕΤΡΑ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Α Γ Α Π Η.
-
Και έγιναν τα μπαλκόνια οι αυλές μας, μα πάντα θα λείπει η μυρωδιά από το χώμα και τα ψηλά τα δένδρα.
-
Και προσεχε! εσυ που χρονια εζησες παρεα με την σιωπη σου... οταν μια μερα η γλωσσα σου λυθει... ισως θρασυς να γινεις. Και προσεχε... ...
-
Το ξερω... σ αφησαμε ξωπισω... συγχωρεσε μας ομως... φωτια ειχαμε στη ψυχη... και ανεμο στα ποδια... δεν αντεχαμε αλλο φυλακη... θλιψ...
-
Αποψε μη βαλεις τα καλα σου. Φορεσε τη μαυρη σου ψυχη... και το πικρο χαμογελο σου... και ελα να με βρεις. Τιποτα δεν εψαχναν στον κοσμ... -
Ιχνος βιας δεν εβρισκες εντος του. Τις νυχτες ξεθαβε την ψυχη του... απ τα ερειπια περασμενων χρονων. ...γονεις... ...δασκαλοι... ...κ...
Χαίρομαι φίλε μου Κώστα που σε γνώρισα και διαβάζω αυτά τα υπέροχα κείμενά σου!Γι' αυτό το ενδιαφέρον σου ιστολόγιο σε προσκαλώ να παραλάβεις-εάν θέλεις φυσικά-ένα δωράκι φιλίας κι αναγνώρισης που δίνεται μεταξύ των διαχειριστών ιστολογίων για καλύτερη κοινωνική συνύπαρξη και γνωριμία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι πάντα καλά και να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς!Καλό και χαρούμενο βράδυ να περάσεις φίλε μου!
κι εγω χαρηκα που σε γνωρισα φιλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή